Hoe kleine automeisjes groot worden
Bernie rijdt met autoliefhebbers in hun favoriete automobiel. Deze editie: Yvette Houtgraaf, beter bekend als ‘Het Automeisje’.
Lees meer
Even voorstellen: Martin, Aston Martin
Wie Aston Martin zegt, zegt James Bond. Maar het is de moeite waard je te verdiepen in het merk, want de Britten deden (en doen) zoveel meer dan de dienstwagen van James Bond leveren.
The Big Daddy: Rolls-Royce Phantom
Merken als Bentley en Mercedes doen verwoede pogingen die soms helemaal niet onverdienstelijk zijn. Maar slechts één auto is The Big Daddy in de autowereld: het topmodel van Rolls-Royce.
Door Perry Snijders
Als je wilt uitstralen dat je succes hebt kom je voorrijden in een Rolls-Royce. Geen enkel ander merk is zo’n synoniem voor luxe. Een merk hoeft zich maar te vergelijken met Rolls-Royce en iedereen weet wat de marktpositie is. Ransomes? De Rolls-Royce onder de grasmaaiers. De Gibson Les Paul? De Rolls-Royce onder de gitaren. Emotional Bliss? De Rolls-Royce onder de vibrators. Tot ergernis van het merk zelf, overigens.
Als Rolls-Royce met een nieuw topmodel komt, is dat dus nieuws. Tegen het eind van de vorige eeuw was het geld bij de Britten op en bouwden ze armzalige karikaturen van wat eens de beste auto ter wereld was, waarbij kilo’s leer en wortelnotenhout moesten verhullen dat de techniek totaal verouderd was.
‘Dit is simpelweg de beste auto ter wereld’
De overname door BMW is daarom het beste dat het merk kon overkomen. De nieuwe Phantom rijdt namelijk geweldig, en al zijn infotainmentsystemen zijn bij de tijd, merkten we bij een roadtrip door Beieren. De V12 doet zijn werk geruisloos, de vierwielbesturing zorgt ervoor dat de kolossale Phantom toch betrekkelijk eenvoudig door de stad gelaveerd kan worden en alles wat je om je heen ziet is gemaakt van mooie materialen. Dit is simpelweg de beste auto ter wereld. En je kunt hem ook nog eens naar eigen smaak samenstellen: een exterieur in dezelfde kleur als de lippenstift van je liefje, je eigen kunstwerk in het dashboard of een interieur met je familiewapen in de stoelen geborduurd? Ze zijn niet eens verbaasd als je erom vraagt.
Van der Wel wil baas van de snelweg zijn
Tekst en fotografie Marius Hille
Bernie rijdt met autoliefhebbers in hun favoriete bolide. Deze uitgave: Thijs van der Wel, werkzaam bij het Korps Landelijke Politiediensten.
Ploffend, brommend en grommend rijdt de Porsche 914/6 GT special van Thijs van der Wel achter het langzamere zondagsverkeer. Dan slaan we een weggetje in dat bijna net zoveel heuvels en bochten telt als bomen. De naald van de toerenteller bereikt 3.500 toeren, de luchtgekoelde 6-cilinder boxermotor begint te zingen en de bomen komen steeds sneller voorbij. De naald gaat nu richting 6.000 toeren, het weggetje wordt steeds smaller en het geluid van de Porsche lijkt op huilen en janken, zo mooi. De 45 jaar oude Porsche kleeft als een kart aan de weg. Volgens een Duitse Porsche 914-specialist zelfs als een trein. ‘Herr Van der Wel, der 914, der läuft wie auf Schienen.’
Op school tekende Van der Wel als 8-jarige al Porsche 911-silhouetten. De Mercedes op zijn racebaantje vond hij maar niets; de Porsche, die was niet alleen mooier, maar in zijn gedachten ook sneller. Toen het gezin Van der Wel langs de AVD (Algemene Verkeersdienst) in Driebergen reed, waar de Porsches van de Rijkspolitie stonden opgesteld, wist kleine Thijs het al zeker: ‘Daar ga ik werken,’ zei hij tegen zijn vader.
‘Porsche is emotie’
Porsche-droom
Vanaf dat moment werkte hij hard om zijn dromen te verwezenlijken. Dat begon met het reageren op een wervingsadvertentie van de overheid, waarop een Rijkspolitie-Porsche langs de snelweg met erboven een politiehelikopter stonden afgebeeld. In die Porsche rijden wilden velen, maar was slechts weinigen gegund. Van der Wel lukte het. Door intensieve rijtrainingen en vele kilometers Porsche-ervaring, beheerste hij de Porsches als weinig anderen. Een terechte ‘baas van de snelweg’. Niet omdat hij andere bestuurders met een dirigerende vinger naar de kant mocht wijzen, maar omdat hij daadwerkelijk in staat was de weg veiliger te maken.
Verzamelaar, met nog een plek over
Zijn eerste eigen Porsche 911 kocht hij in 1989. Die was voor ‘erbij’. Om toe te geven aan zijn Porsche-passie, reed hij immers al politie-Porsche. Zijn auto voor dagelijks gebruik had eigenlijk een Volkswagen Kever moeten worden, maar werd een ver familielid, een Volkswagen-Porsche 914. Naast deze eerste 914 heeft hij nog twee bijzondere Porsche 911’s in zijn collectie. Toen Porsche-specialist Johan van der Gugten aangaf een special te willen bouwen met als voorbeeld de uiterst zeldzame 914/6 GT in race-uitvoering, was Van der Wel meteen geïnteresseerd. Er was in zijn garage precies nog plek voor een tweede 914. Niet naast, maar bóven de andere 914.
Emotie
Aan onze indrukwekkende rit komt een einde. Een grijns van oor tot oor siert mijn gezicht, die gaat er de hele dag niet meer af. Als laatste vraag ik: ‘Waarom Porsche?’ Van der Wel: ‘Porsche is emotie. Daarnaast doet Porsche er alles aan zijn imago van betrouwbaarheid te onderstrepen. In al die jaren Porsche rijden heb ik maar één keer stilgestaan.’
Eindeloos fijn slijpen: Het merk Porsche
Foto: newsroom Porsche
Porsche viert dit jaar dat het zeventig jaar sportauto’s bouwt. En dat feestje kun je meevieren met de splinternieuwe 911 Carrera T, misschien wel dé Porsche van dit moment.
De laatste jaren was er een ware Porsche-hype. De markt voor klassieke Porsches was oververhit en die voor nieuwe Porsches deed daar nauwelijks voor onder. Gelimiteerde modellen waren soms binnen enkele maanden al tienduizenden euro’s meer waard en Porsche leek zich daar een beetje in te verliezen. Leek, want de laatste tijd brengt het merk juist pure rijdersauto’s die voor speculanten volstrekt oninteressant zijn.
De Porsche 911 R was zo’n model dat direct was uitverkocht en direct meer waard werd. Met de 911 GT3 Touring heeft het merk nu echter een nagenoeg identieke auto, maar dan zonder dat je je op de speculantenmarkt hoeft te begeven.
Het leuke is echter dat Porsche met de 911 Carrera T nóg een auto voor liefhebbers op de markt heeft gebracht. Natuurlijk is iedere 911 een liefhebbersauto, maar de basismodellen waren wel een beetje praktischer en comfortabeler geworden om het Zuidaspubliek tevreden te stemmen. Met een paar relatief kleine tweaks heeft Porsche de basis-911 nu veranderd in een auto waarin je simpelweg wilt blijven rijden. Het vermogen is met 370 pk identiek aan dat van de reguliere Carrera, maar Porsche heeft geprobeerd om de auto lichter te maken, onder meer door lichtere achterruiten te gebruiken en minder geluidsisolatie toe te passen. Ook het navigatiesysteem en de achterbank zijn weggelaten, al kun je die er wel bij bestellen. Daarnaast heeft Porsche de auto van een sportonderstel en een sperdifferentieel voorzien.
Wij reden de Carrera T zoals-ie moet zijn: met handbak. Je kan ook een razendsnel schakelende automaat bestellen, PDK in Porsche-taal, maar die moet je in deze versie van de 911 niet hebben. Hier draait het om rijplezier, en dat heb je meer als je op een circuit of je favoriete bergweg zelf van versnelling wisselt dan wanneer een automaat dat voor je doet; dat gaat computergestuurd en geeft je geen voldoening.
Versies als deze en de onlangs geïntroduceerde GT3 RS moeten de belangstelling voor de 911 warm zien te houden. Dat klinkt misschien gek, want de hele wereld wil immers een 911. De verwachting is echter dat Porsche in de loop van dit jaar de volgende generatie van zijn vlaggenschip laat zien. Dat zou goed passen, want Porsche viert dit jaar dat het 70 jaar sportauto’s maakt en de 911 is al ruim een halve eeuw dé Porsche. Die nieuwe 911 zal niet totaal anders zijn dan de huidige, want de wereld van Porsche is er een van eindeloos fijn slijpen en perfectioneren. Als wij het geld hadden liggen, zouden we dan ook niet op de volgende generatie wachten — we zouden die 911 Carrera T nemen.
Range Rover Velar: Het origineel
Foto: landrover.nl
Ruim, praktisch, comfortabel: het is eenvoudig te begrijpen waarom SUV’s de laatste jaren in de mode zijn. Ieder merk haast zich de ene na de andere SUV op de markt te brengen. Maar als je er dan toch een wilt hebben, waarom zou je dan niet voor het origineel gaan? Zeker nu Range Rover, uitvinder van het genre, zichzelf met de nieuwe Velar heeft overtroffen.
Precies 70 jaar geleden werd op de AutoRAI in Amsterdam de eerste Land Rover getoond. Het Britse Rover zag wel een markt voor zo’n terreinwagen. Het lag voor de hand dat een Europees merk na de oorlog met een dergelijke auto zou komen, want in de jaren ervoor was Europa immers overspoeld door de jeeps van het Amerikaanse leger. In 1970 achtte Land Rover de tijd rijp voor een minder spartaanse versie van de Land Rover: de Range Rover. Daarmee vond Land Rover een nieuw genre uit: auto’s die we tegenwoordig kennen als SUV. Voor de onthulling in 1970 probeerde Land Rover de naam van de nieuwe auto geheim te houden. Testauto’s werden daarom voorzien van een andere naam: Velar. Die naam gebruikt het merk nu opnieuw. Ditmaal niet om buitenstaanders zand in de ogen te strooien, maar als modelnaam voor de nieuwste loot aan de Range Rover-stam.
De Velar is het vierde model van Range Rover, een maatje groter dan instapmodel Evoque, maar kleiner dan de Sport en het topmodel van het merk dat simpelweg Range Rover heet (al introduceerde het merk onlangs de nog exclusievere SV Coupé van bijna vier ton, die echter in een beperkte oplage wordt gebouwd). Als je de positie van de Velar in het modellengamma kent, snap je dat er ook motoren beschikbaar zijn die je onder de noemer ‘verstandig’ kunt scharen. Een 180 pk sterke diesel bijvoorbeeld, die op zich volstaat. Maar voor je gevoel is het toch een beetje of je Doutzen Kroes de stem van Joe Cocker hoort opzetten: los van elkaar prima te pruimen, maar de combinatie schuurt toch een beetje. De V6 met turbo die wij meekregen vormt een heel wat betere combinatie. Mocht je gelijk naar de dealer rennen: die variant heet P380. Wat ons betreft zou een elektromotor het ook goed doen in deze auto. Bij dit uiterlijk verwacht je namelijk een motor die niet al te veel lawaai maakt en de auto toch schijnbaar moeiteloos (en vlot) door het verkeer loodst. Het topmodel van Range Rover is er sinds kort ook als plug-in hybride, dus wie weet.
Maar laten we niet gaan doen of het bij deze Velar allemaal om de motor draait. Dé bepalende factor bij de Velar is het design. De Range Rover uit 1970 had zo’n briljant design dat hij als allereerste auto ooit tentoongesteld werd in het Louvre. De nieuwe Velar doet er weinig voor onder. Waar je ook kijkt, je ziet nergens iets waarover niet is nagedacht. En toch zie je gelijk dat het een Range Rover is, met duidelijke verwijzingen naar Het Origineel uit 1970. Het maakt bijna niet meer uit hoe hij rijdt of wat voor motor erin zit, want het design maakt alles goed. Honderd punten!
‘Deze bak is een maatpak op wielen’
Bernie rijdt met autoliefhebbers in hun favoriete bolide. In dit nummer stappen we in bij Floris de Raadt, die een voorliefde voor shooting brakes heeft. Hij laat op dit moment zijn eigen exemplaar bouwen, dus nu stapten we in een andere bijzondere auto: zijn Cadillac DeVille Stationwagon uit 1972.
‘Een auto als deze Cadillac is heel bijzonder. Er zijn er destijds twee van gemaakt, een voor Elvis Presley en een voor Dean Martin. Van het exemplaar van Elvis Presley is precies bekend wat ermee is gebeurd, van dat van Dean Martin niet. Bij mijn auto zitten geen papieren meer waaruit blijkt dat de auto van Dean Martin is geweest, maar aangezien het niet die van Elvis Presley is en er maar twee exemplaren zijn gebouwd, is de kans nogal groot. Maar eigenlijk is dat niet eens waar het me om gaat. Waar het me wel om gaat, is dat mensen zo’n eigenwijze shooting brake durven te laten bouwen. Die term komt uit de tijd dat de Engelse adel zulke auto’s voor de jacht liet bouwen, toen een stationwagen nog een soort halve bestelbus was. De term is trouwens al veel ouder dan dat, hij werd al gebruikt in de tijd van paard en wagen.’
Aan het woord is Floris de Raadt (1967), een petrolhead met een voorliefde voor elektrische auto’s. Hij heeft een bedrijf dat innovatieve medische apparatuur levert, maar daarnaast werd hij in 2009 een van de eerste importeurs van elektrische auto’s in Nederland. Dat pakt hij binnenkort weer op door de Microlino, een moderne versie van de BMW Isetta, naar Nederland te halen.
Waanzinnige projecten
‘Tegenwoordig is er een andere definitie van een shooting brake. Voor de een is het belangrijk dat hij drie deuren heeft, maar dat vind ik niet zo interessant. In de tijd dat een shooting brake nog door paarden werd voortgetrokken, had hij helemaal geen deuren. Een andere definitie, ook de mijne, is dat een shooting brake een twee- of vierdeurs auto moet zijn die door een carrosseriebouwer is omgebouwd tot een auto die praktischer is – en in mijn ogen ook mooier. Ik heb er meerdere gehad, onder meer een Lynx Eventer, een shooting brake op basis van de Jaguar XJS. Maar ik was altijd bezig met het restaureren van waanzinnige projecten van anderen. Nu wilde ik heel graag zelf eens die gek zijn die een project begint, ik wilde een auto laten bouwen die over veertig jaar door iemand anders wordt gerestaureerd.’
Achterruitenwisser
‘Het idee begon toen ik een lijkwagen op basis van een Tesla zag. Toen dacht ik: als dat kan, is een shooting brake ook mogelijk. Mijn Cadillac, hoe mooi ik die ook vind, moet ervoor wijken – aan de ene kant omdat ik geen plek heb voor een eindeloos aantal auto’s, maar ook omdat ik het geld voor zo’n project niet zo uit mijn broekzak haal. Waarom het een Tesla is? Ik vond het belangrijk dat hij elektrisch is. Ik ben een enorme petrolhead, dus laten we onze dagelijkse kilometers elektrisch afleggen, dan blijft er in ieder geval ook voor onze achterkleinkinderen genoeg benzine over om met een brullende V8 over bergpassen te knallen, want dat plezier gun ik ze. De ombouw wordt gedaan bij RemetzCar, een Nederlands bedrijf. Het ontwerp is ook van een Nederlander, Niels van Roij, die een designstudio in Londen heeft. Maar natuurlijk bemoei ik me er zelf ook mee, het is immers mijn auto – een soort maatpak op vier wielen. Neem de achterruitenwisser. Een designer vindt dat een lelijk ding, per definitie. Maar liefhebbers van shooting brakes vinden een auto niet af als die wisser er niet op zit. Het kost tijd, maar het is ook geweldig om te doen. Het avontuur duurt nog tot half mei, dan is hij af.’
Rolls-Royce voor ontdekkingsreizigers
Als je nu naar de enige Rolls-Royce-dealer van Nederland gaat, Cito Motors in Eindhoven, is de nieuwe Phantom daar hét nieuws. Afgelopen jaar liet het merk de auto voor het eerst zien, maar de levering komt nu op gang. Dit jaar komt er echter nog veel groter nieuws. Hoewel ontdekkingsreizigers, maharadja’s en oliesjeiks traditioneel tot de klantenkring behoren, komt Rolls-Royce pas dit jaar met een SUV — een term die de Britten zelf zorgvuldig vermijden, ze spreken over Project Cullinan als ‘een vierwielaangedreven auto met hoge zitpositie’. Met dat model zal Rolls-Royce verder groeien, maar niet te veel: na recordjaar 2017, waarin het merk 3.362 auto’s verkocht, liet het snel weten dat groei aangenaam is, maar dat ‘mass luxury’ categorisch afgewezen wordt en Rolls-Royce ook in de toekomst ‘a truly rare and exclusive brand’ zal blijven.
Brit met een Duits hart
Aston Martin heeft iets heel verstandigs gedaan. Het ontwikkelen van infotainmentsystemen is duur, het ontwikkelen van motoren ook. En dus zijn de Britten met de hoed in de hand naar AMG gegaan om te vragen of ze misschien gebruik mochten maken van de daar aanwezige technische kennis. Het resultaat: een Britse auto met een bruikbaar navigatiesysteem (eat that, McLaren en Jaguar). Maar bovenal: een fonkelnieuwe Vantage, met een van AMG afkomstige V8. En daarmee is het nieuws nog niet op bij het merk, want dit jaar verwachten we ook nog een nieuwe Volante (Aston-taal voor cabriolet) en een nieuwe Vanquish. Maar als je het ons vraagt: doe die Vantage maar. We vinden hem namelijk nogal mooi.
Keeping it real: De Landrover Defender Works V8
Foto: Land Rover
Op de AutoRAI van 1948 was de allereerste Land Rover te zien. Het model kreeg later de naam Defender, maar omdat er toen nog maar één model was, volstond het om het ding simpelweg Land Rover te noemen. Het merk vond onlangs een van de showauto’s terug. Eigenlijk is de Defender al uit productie, want het is niet zo eenvoudig om een model van zeventig jaar oud aan de hedendaagse veiligheidseisen te laten voldoen. Maar je zeventigste verjaardag kun je niet ongemerkt voorbij laten gaan. En dus verschijnt er na alle afscheidsedities van de afgelopen jaren nog één ultieme versie: de Defender Works V8. Zoals de naam al een beetje verraadt, is de auto van een V8 voorzien die maar liefst 405 pk levert. Er worden 150 exemplaren gebouwd, allemaal voorzien van een badge met 70th Edition. Land Rover wil namelijk graag de naam Defender levend houden: later dit jaar toont het merk een volledig vernieuwde versie.